در سنت اعراب و قبایل عربی پیش از اسلام جایگاه خانواده امری است که در اهمیت آن تردیدی نیست. در خود قرآن کریم هم خاندان های انبیاء اهمیت فوق العاده ای در تاریخ مقدس بازی می کنند. اینکه پیامبر اکرم سفارش به عترتش در کنار قرآن کرده باشد از نقطه نظر تاریخ اجتماعی اعراب و همچنین سنت قرآنی انبیاء امری طبیعی جلوه می کند. بنابراین روایت شیعی از حدیث ثقلین با منطق تاریخی بیشتر سازگار است. در مقابل در روایت اهل سنت سخن از سنت پیامبر در کنار قرآن می رود. گرچه کلمه سنت در واژگان قرآنی وجود دارد اما به عنوان سنت پیامبر پدیده ای است محصول تاریخ دو قرن نخستین اسلام. دهه ها طول کشید تا این معنا از سنت در فرهنگ اسلامی جاگیر شود. از نقطه نظر پژوهش تاریخی روایت حدیث ثقلین که در آن از سنت در کنار قرآن یاد شده می بایست متنی متعلق به سده دوم قمری باشد. روایت شیعه از حدیث ثقلین با واقعیت های تاریخی سازگارتر است.