فارغ از اينکه عنوان کتاب معنای محصلی ندارد و احتمالا ناشی از غلطی چاپی است به نظرم مقصر دکتر داوری عزيز نيست که تحليلش از تاريخ و جايگاه فلسفه اسلامی در ايران و در تفکر اسلامی ايراد اساسی دارد بلکه مقصر اهالی تحقيق تاريخی و محققان تاريخ متون و اندیشه فلسفی اند که هنوز کتاب شایسته ای در تاریخ فلسفه و تفکر فلسفی در اسلام و ایران ننوشته اند تا به کار آقای داوری بيايد....

فرصت کردم کتاب ملت، دولت و حکومت قانون شادروان دکتر سيد جواد طباطبایی را در طی چند شب دقيق خواندم. بحر طويل غريبی است. کتاب البته حاوی دو سه نکته مفيد و خوب است و از دلمشغولی های ملی خالی نيست که اینها همه قابل ستایش است. منتهی متأسفانه این کتاب سه مشکل اساسی دارد: 1) بسياری از جملات و مفاهيم و مسائل طرح شده از استدلال و برهان و ارائه شاهد تاريخی خالی است و لفاظی و...

در دو جلسه ای که در خدمت برخی دوستان درباره احاديث ضعيف و مجعول و اسباب نشر و جعل آنها از نقطه نظر زمينه های تاريخی صحبت کردم به دو نکته اصلی توجه دادم: 1) صرف وجود روايات مذهبی و دينی و نقل آنها در سنت های مختلف شفاهی و مکتوب دينی به معنی تأييد آنها و تطبيق آن آموزه ها و روايات با هسته اصلی تعاليم دينی نيست. وجود اين دسته روايات وجهی از طبيعت گسترش فرهنگی دين است...

در کتاب دلائل الامامة روايات زيادی در ابواب مختلف کتاب به نقل مستقيم از شخصی به نام أبو الحسن علي بن هبة الله نقل شده که بنابر تصريح خود کتاب (ص 376) نام کامش اين است: أبو الحسن علي بن هبة الله بن عثمان بن أحمد بن إبراهيم بن الرائقة الموصلي. اين شخص از علمای امامی نیمه سده پنجم قمری است. شرح حال او در فهرست منتجب الدين بدين ترتيب آمده است: "الشيخ أبو الحسن علي بن هبة...