در جهان اسلام من غير از ايران دنیای عرب را به خوبی می شناسم و با نويسندگان و پژوهشگران صد و اندی سال اخير مصر و عراق و سوريه و لبنان و مغرب و ... آشنا هستم و بسياری از آنها را خوانده ام. بی اغراق می گويم ما پژوهشگری و نويسنده ای به پايه و در سطح زرين کوب در صد سال گذشته در غير ايران نداشته ايم. اين را به اين دليل می گويم که کجا می توان دانشمندی و نويسنده ای در بالاترين سطح علمی و آشنایی با زبان های مختلف پيدا کرد که با وجود اينکه در پژوهش تاريخی استاد طراز اول بود، همزمان در فلسفه تاريخ هم بنويسد. در ادبيات فارسی و شناخت دقيق شعر و نثر فارسی درجه يک باشد. همزمان کتاب های متعدد در عقايد و تصوف و تاریخ فرهنگی بنويسد و متخصص طراز اول تاريخ و ادب صوفيانه باشد؛ آشنای درجه يک مولانای بلخ باشد. کتاب در نقد ادبی غربی و شرقی بنويسد. با فلسفه يونان آشنایی خوب داشته باشد. فلسفه های جديد غربی را بشناسد. با ادبيات و فرهنگ جهانی از يونان و رم و شرق باستان تا قرن بيستم فرانسه و آلمان آشنا باشد. با اين همه و با وجود همه اين دانش ها در طول عمر خود ده ها کتاب بنويسد و از پرکارترین دانشيان روزگارش باشد؟ من عبد الرحمان بدوی (استاد فقيد مصری) را می توانم تنها به عنوان يک نمونه مشابه ذکر کنم که با وجود آشنایی با فلسفه اسلامی و غربی و آشنایی با ادبيات جهانی اما فاقد تخصص زرين کوب در تاريخ و تاريخ پژوهی و يا ادب عرب (در مقابل ادب فارسی برای مورد زرين کوب) بود. من خدا را شکر می کنم که در دوره ای زندگی کردم که زرين کوب را از نوجوانی خواندم و شناختم و از نزديک ديدم. روانش مينوی. انسانی در خدمت ايران بود.