مناسبت های مذهبی و دينی مانند عيد سعيد غدير و به ويژه دهه محرم و عاشورای حسينی را عموم مردم به گواهی تجربه تاريخی مان با همه تنوع های فکری و فرهنگی و مذهبی محترم می شمارند و به سنت های هر کدام پايبندند. مذهبی باشی و يا خيلی تقيد مذهبی نداشته باشی فرقی نمی کند دهه محرم که فرا می رسد و مراسم تاسوعاء و عاشورای حسينی، و يا در طی شب های قدر ماه مبارک می بينيد که مردم از طبقات و نسل های مختلف همراهی می کنند. طبيعی است جوانترها شايد به دليل تفاوت های نسلی و تفاوت آداب و جهانبينی هايشان دقيقا رفتاری شبيه پدر و مادرهايشان نداشته باشند اما مردم ما همواره نشان داده اند که به اصول دين و دينداری احترام می گذارند. ممکن است کسی حجابش کامل باشد؛ ديگری ممکن است در حجاب و يا برخی از آداب و سنن شرعی و يا التزامات دينی نگاه و رفتار و باور متفاوت داشته باشد اما مردم عزيز ما همه دلبسته امام علی و عدالتش و امام حسين و ايثارش هستند. مناسبت های ملی ما مانند نوروز هم باز تبلور پيوندهای عميق اجتماعی و ملی و تاريخی همه مردم از اقوام ايرانی مختلف است. چه مذهبی و چه غير مذهبی، چه با حجاب و چه بی حجاب همه و همه نوروز را نماد وحدت ملی و رمز ايرانيت خود می دانند. عموم مردم در نوروز و بر سر سفره سال نو تبرک به قرآن می جويند و لحظاتی با ديوان حافظ انسی می گيرند و دعای تحويل سال را زمزمه می کنند. چه مذهبی باشی و يا اگر شايد کمی تقيدهای مذهبی و دينی ات شبيه آن ديگر هموطنت نباشد، فرقی نمی کند؛ هم نوروز را پاس می داری و هم عاشوراء را؛ حتی اگر در مجلس امام حسين شرکت نکنی باز اگر نوحه ای جایی خوانده می شود متأثر می شوی و نذری را به قصد شفاء و برکت می خوری.

قدر اين عناصر مهم وحدت ملی و پايه های تضمين تماميت ارضی را بدانيم و آنها را پاس بداريم. بدخواهان و دشمنانی که چشم ديدن سربلندی و مؤفقيت مردم و اين ميهن چند هزار ساله را ندارند می کوشند اين روزها روی قطبی سازی جامعه سرمايه گذاری کنند. به اسامی مختلف و گاه تحت نام ها و عناوين فريب دهنده. سرزمين ما اگر امروز همچنان ايران است با همه تاريخ چند هزار ساله آن و فراز و نشيب ها و البته در سايه شکوه تمدنی کهنسالش اين واقعيت وامدار عناصر وحدت بخشی است که در بالا از آن صحبت کردم. اجازه ندهيم برخی با سياه نمایی ها، پر رنگ کردن مشکلات، و با برجسته کردن اختلاف سلائق ميان مردم قطبی سازی های دروغين و تقلبی را در جامعه مطرح کنند. در مذهبی ترين خانواده ها هم همه فرزندان بر يک سليقه نيستند و آداب و گرايش های مختلفی را می توانند داشته باشند. اختلاف سن را هم در نظر بگيريد. سنين نوجوانی و جوانی اقتضائاتی دارد و همين گاه نوعی اختلاف در سليقه و باور و رفتار را ممکن و بل گاه ضروری می کند. آنچه مهم است حفظ آرامش در جامعه و تأکيد و اصرار بر حفظ وحدت ملی است. فریب بازی براندازهایی که بنايشان براندازی کشور و تمام تاريخ و فرهنگ و سنت و ديانت آن است را نخوريد. آنها اقليتی محدود و ناچيز البته بيش نيستند. اما قطبی سازی های ساختگی و دروغين می تواند خيلی خطرناک باشد. تلاش کنيم که جاذبه را جای دافعه قرار دهيم.