همانطور که می دانيم نظر برخی از بزرگترين فقهای معاصر بر نفی مطلق اعتبار تفسير موسوم به عسکري است. من در دو مقاله در سال های گذشته نشان دادم که اين تفسير ريشه اش چيست و چگونه در سده ششم قمری بر اساس يک متن و هسته اوليه حجم آن چند برابر شد و برای آن مقدمه ای و اسنادی "ترکيبی" و با استفاده از شيوه "تعويض سند" هم علاوه بر متن ترتيب داده شد. برخی از محققين علم رجال که درباره اين تفسير اظهار نظر فرموده اند معتقدند اين کتاب همانند آثار حديثی ديگر مشتمل بر هر دو نوع احاديث صحيح و غير مؤثق است و بنابراين حکم کلی نمی توان درباره اين متن ارائه داد. اين محققين توجه ندارند که تفسير عسکري و يا مثلا کتاب سليم بن قيس کتابی همچون کتاب کافي نيستند که از مجموعه ای از احاديث شکل گرفته باشند. در اين حالت البته اعتبار تک تک احاديث جنبه مستقلی دارد. اما در مورد متن تفسير العسکري که در مقدمه آن ادعا می شود تفسير کاملا و با يک سند از امام روايت شده روشن است که قبل از هر چيز بايد تکليف داستان روايت کتاب را بررسيد. اگر کتاب اصلی نداشته باشد که در مورد تفسير عسکري چنين است آنگاه اين ادعا که بايد هر روايت و تکه و سطر آن را با مبانی ديگر سنجيد و صحيح را از غير صحيح بازشناخت سخن متينی نيست. از آنچه در دو مقاله پيشين نوشتم اين واقعيت روشن می شود که حتی هسته اصلی کتاب تفسير العسکري اصالتی ندارد و اساسا ارتباطی با امام حسن عسکری (ع) ندارد.