در اینکه اصفهان مرکز فرهنگی ایران در بیشتر عصر صفویه بوده که البته کسی تردیدی ندارد. از جمله سهم اصفهان در تفکر فلسفی. منتهی علاوه بر آن باید به سهم اصفهان در حوزه فقه و اصول در عصر قاجار توجه داشت. علاوه بر حکمای اصفهان این شهر در طول دوران قاجار از اصلی ترین مراکز فقه و مجمع اصولیان بوده است. کمتر فقیهی را می شناسیم که در طول سده نوزدهم و اوائل قرن بیستم در عتبات به نام و پایگاهی رسیده الا اینکه مدتی هم در اصفهان درس خوانده بوده. فقیهان بزرگ در تمامی این دوران بخشی از زندگی خود را در اصفهان بوده اند از سید مهدی بحر العلوم تا آیه الله بروجردی. فقیهان بزرگ خاندان صاحب حاشیه و محقق شفتی و حاجی کلباسی و بسیاری دیگر سهم مهمی در جایگاه فقهی این شهر داشته اند. مرحوم مصلح الدین مهدوی روی تاریخ فرهنگی اصفهان در این سده کار زیادی کرد. تحقیق درباره محیط فقهی اصفهان در این دوره نیازمند چندین رساله دکتری است.