ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد بن عبدالرحمن بن محمد بن علي البرقي ( درگذشته 274 ق – بنابرگفته احمد ابن الغضائري - يا 280 ق – بنابرگفته علي بن محمد ماجيلويه – كه دومي درست تر به نظر مي رسد ) ، خاندانش اصلا كوفي بوده اند . خود او بنابر عقيده نجاشي ، ثقه بوده ، ولي او مي گويد كه از ضعفا روايت مي كرد و بر مراسيل اعتماد مي نمود . كتابهايي تصنيف كرده است از جمله المحاسن . نجاشي مي گويد در محاسن اضافه و نقص وجود دارد ، يعني نسخه هاي كتاب يكسان نيست و البته نمي دانيم كه اين مسئله تنها شامل عناوين ابواب بوده و يا احاديث خود ابواب و اندازه هريك را شامل مي شده است . نجاشي سپس فهرست كتابهاي المحاسن را بر اساس نقل از ابن بطه مي آورد . از جمله كتابهاي المحاسن ، يكي هم با عنوان كتاب النوادر بوده است كه احتمالا معناي آن متفاوت با تعبير عمومي آن در سنت امامي و به معني احاديث و مطالب نادر بوده است . از عناوين كتاب المحاسن برمي آيد كه اين كتاب كه مي بايست كتاب بزرگي بوده باشد ، كتابي در ابواب فقهي و همانند كتب پسران سعيد اهوازي و يا كافي كليني نبوده و بيشتر در مسايل اعتقادي ، اخلاق و آداب ، رجال و تاريخ ، فوائد و اطلاعات عمومي بوده است . نجاشي سپس مي افزايد كه برخي از اصحاب ما گفته اند كه براي اوست كتابهاي ديگري كه آنگاه سه كتاب را نام مي برد كه از عناوين آنها پيداست كه اين كتابها هم در مجموعه المحاسن جا مي گرفته است . اساسا اين مطلب كه نسخه هاي المحاسن متفاوت بوده و نوع عناوين اين كتاب نشان مي دهد كه المحاسن عنوان عامي بوده براي تاليفات البرقي كه شايد حتي اين عنوان توسط راويان بر آن گزارده شده بوده است و اين كتاب خود موضوع معيني و ترتيب خاصي نداشته است . حتي بنابر برخي قرائن بايد گفت كه همه كتاب صبغه حديثي نداشته و گرايش اخباري و تاريخي در برخي كتابهاي آن ديده مي شود . نجاشي تنها يك سند به كتابهاي البرقي ارائه مي دهد ( نجاشي ، 76 – 77 / 182 ).