متأسفانه برخی مسئولين گويا توجه ندارند و يا از مطالعه لازم در اين زمينه برخوردار نيستند. ايران مجموعه ای از اقوامی نيست که با يک قرارداد اجتماعی و در پس يک فرايند سياسی حاکميت ملی را به شکل قراردادی برای خود ايجاد کرده باشند. ايران يک هويت يگانه و یکپارچه سياسی/ فرهنگی است که در طی هزاران سال تحول تاريخی و طبيعی شکل گرفته و مليت تاريخی ايران را تشکيل داده است. ما اقوامی جدا جدا و گسسته از هم نبوده ايم. ايران مجموعه ای از قوميت ها نيست. بلکه مجموعه ای متنوع و متکثر فرهنگی و زبانی در تحت هويت يکپارچه ملی است به نام ايران. تمايز قوميت ها به دليل تمايز تاريخی و هویت متفاوت اقوام نيست؛ بلکه ما يک هويت وحدتبخش يگانه و تاريخی داريم که هزاران سال است عامل اصلی وحدت سرزمينی و فرهنگی و به يک کلام ملی ما را تشکيل می دهد و آن هم ايرانيت است. زبان اقوام مختلف ما زبان های محلی مختلف در ذيل اين عنصر يگانه يعنی ايرانيت است و تنها اين زبان های محلی است که تمايز بخش ساکنان مختلف ايرانشهر تاريخی ماست. همه اين زبان ها زبان های ايرانی اند از بلوچی و کردی گرفته تا فارسی دری و لری و لهجه های سواحل جنوبی خزر و آسی و .... و حتی زبان های تاريخی سغدی و خوارزمی و ...؛ اينها همه زبان های ايرانی و از خانواده ايرانند. زبان عربی نواحی خوزستان هم يکی از زبان های فرهنگی و تاريخی ايران است و تمدن ايرانی در تحول ادبی آن سهم عمده داشته است؛ زبان عربی یکی از عناصر سازنده فرهنگ ايرانی در تاريخ است. زبان ترکی آذری هم زبانی از زبان های فرهنگی ايران است که متعلق به بخشی از تاريخ ايران و جغرافيای ايران است؛ زبان مردم آذربايجان است که در تمام تاريخ ايران از عناصر اصلی شکل دهنده به جغرافيای ايران بوده و تنها در تحولی تاريخی در چند قرن اخیر زبانش متحول شده است.

ايران وحدت در عين کثرت است. ما چيزی به نام مسئله قوميت در ايران نداريم. نه الآن و نه در تمام تجربه چند هزار ساله تاريخی مان.