با وجود اينکه از حدود صد سال پيش به اين طرف؛ به ويژه از دوره علامه قزوينی تا به امرور مقالات و پژوهش هایی درباره اعلام ديوان های برخی شعرای پارسی گو؛ يعنی به ويژه ممدوحان شعرای قديم و يا آنانی که در حقشان مرثيه ای سروده شده و یا مکاتبه ای منظوم در دست است منتشر شده اما تاکنون تا آنجا که من می دانم کار کاملی که شامل همه ديوان های شعر پارسی دست کم تا سده هشتم قمری شود تمهيد نشده. اطلاعات ما درباره بسياری از رجال سياسی، ادبی و علمی و کارگزاران حکومتی در دوره اسلامی محدود و گاهی تقريبا ناچيز است و يکی از مهمترين منابع می تواند همين ديوان های شعر فارسی (و عربی) باشد. علاوه بر اينها مجموعه رسائل ديوانی و آنچه از مکاتبات کاتبان و مستوفيان قديم در اختيار است گاه شامل اطلاعاتی مهم در زمينه تاريخ و تراجم است. يک کار جامع برای ارائه سياهه ای از اين نام ها و تحليل داده ها در زمينه اعلام تاريخی موجود در ديوان های شعر فارسی و عربی و مجموعه رسائل و مکاتبات اداری لازم است. ترديد ندارم که چنين کار بزرگی آفاق تازه ای برای بازنويسی تاريخ ملی و فرهنگی ايران را فراهم می کند.