یکی از دانشجويان به من نوشت که برخی از همکلاسی هایش به دلیل نگاه قضا و قدری توجهی به پیشگیری ها در خصوص بیماری ویروس کورونا ندارند و معتقدند هر چه مقدر است پیش می آيد. از من خواست نقطه نظر الهيات اسلامی و شيعی را در اين زمينه در چند سطر بنويسم. اينجا عين آن پاسخ را می گذارم:

قضا و قدر الهی به سبک و شيوه اراده انسان ها نيست. قضا و قدر الهی مانند خود وجود حق متعال تابع زمان و شرايط نيست و تأثير از محدثات نمی گيرد. نظام هستی است که خداوند آن را مقدر کرده است. در نظام هستی آنطور که خداوند قرار داده هيچ چيز بی سبب تحقق نمی گيرد. اين قانون هستی است. در اين قانون اگر کسی رعايت طبيعت و نظام علی و معلولی را نکند بنابر اراده ازلی الهی محکوم به فنا و تأثير پذيری از علل طبيعی مانند همين بيماری هاست. کما اينکه طبق همين نظام الهی که نظام احسن هم هست دعا و برکات و توسل و شفاعت و بداء هم پيشبينی شده. بنابراين دست خدا بسته نيست. اين بدين معناست که بايد ما بندگی خود را بکنيم و خدا هم خداوندی اش را. طبق همان نظام قضا و قدری الهی ما بايد از بيماری ها و ويروس ها و عوامل بيماری زا به طرق طبيعی اش اجتناب کنيم و در عين حال بدانيم که طبق همان نظام قضا و قدری خداوند ربوبيتش را دارد و لطف می کند و تقديرها را باز بر اساس همان نظام عاليه هستی عوض می کند. کسی که فکر می کند اجل محتوم است پس من وظيفه ای ندارم معنايش اين است که قضا و اراده الهی را مانند بشر محکوم عواملی از نوع انسانی و زمانی و اين جهانی می داند در حالی که خداوند و عالم الهی با همه علل و واسطه های فيضش متعلق به عالم زمان نيست و مسيطر بر آحاد و تک تک زمان های ما و رفتار لحظه ای ماست بی آنکه خود زمانی باشد. ما محکوم زمانيم در حالی که برای خداوند زمان مطرح نيست. بنابراين متعلق جزئيات نيست. فاعليت خدا را انسانوار نبايد دانست. هم بايد از بيماری ها پيشگيری کرد و هم در عين حال بايد توکل بر خدا داشت و به لطف و عنايت او اميدوار بود و با دعا از ذات اقدسش و به برکت توسل به اوليايش بهترين ها را از او بخواهيم و آرامش را نيازمندانه طلب کنيم. معنای "لا جبر و لا تفويض بل امر بين الأمرين "که در مکتب اهل بيت بر آن تأکيد شده بدين معناست.