این روزها تقریبا همه می دانیم سهم خبر سازی و دروغ و شایعه چقدر در امر سیاست و پیش بردن سیاست ها مهم است. هر روز صبح که از خواب بیدار می شویم و سری به اینترنت می زنیم با انبوهی خبر دروغ در عرصه های مختلف روبروییم که به درستی نمی دانیم چطور می توان صحت و کذب آنها را بررسید. به تعدادی از تلویزیون ها و یا رسانه های مجازی فارسی زبان خارج از کشور که سر می زنیم می بینیم تعدادی آدم را نشانده اند به عنوان کارشناس که درباره همه چیز اظهار نظر می کنند و متأسفانه در بسیاری موارد اخبار دروغ توسط همین کارشناسان هم دست به دست می شود و تحلیل می گردد اما باز نمی دانید به کدام یک از این خبرها و تحلیل های مبتنی بر آن خبرها باید اعتماد کرد. اصلا نمی توان فهمید کدام یک از این کارشناسان واقعا کارشناسند و استاد دانشگاه و متخصص فلان و یا بهمان مؤسسه علمی و یا اینکه تنها کارشناسانی اند خودخوانده که با اهدافی سیاسی و یا کاسبکارانه خود را متخصص و کارشناس جا زده اند. آدمی را معرفی می کنند به عنوان استاد دانشگاه فلان در انگلستان و بعد وقتی می روید به سایت آن دانشگاه سر می زنید می بینید از اسم شریف این آدم در آن دانشگاه و سایتش خبری نیست. گاه به عنوان تحلیلگر آدمی را گذاشته اند و بعد می بینید بناست این آدم که به حساب درباره یک پدیده اقتصادی صحبت کند بی سوادی خودش را در اقتصاد پشت یک سری سیاه نمایی ها و بیان آرزوها و یا دلمشغولی های سیاسیش پنهان می کند و همه چیز می گوید جز تحلیل کارشناسانه. اصلا معلوم نیست آنچه برخی می گویند خبر است، تحلیل است، تبلیغ است، بیان آرزوهای شخصی است و یا ...؟