سالانه در کشور پادشاهی سعودی صدها کتاب از متون قدیم و یا نوشته های جدید در رد بر تشیع و اعتزال و اشعری گری و ماتریدی گری و تصوف و فلسفه و هر چه آن را جماعت وهابی بدعت می خواند منتشر می شود و در آن کتاب ها محور اصلی یک چیز است: هر چه خارج از سنت است بدعت است و بدعت یا اصلا ریشه در کفر دارد و یا به آن منتهی می شود. اگر هم به کفر منتهی نشود گمراهی و ضلالت و خروج از جماعت است. پس باید به حاشیه رانده شود و سرکوب شود. با انواع اتهامات. یکی را قبوری بخوانی و دیگری را رافضی مجوسی و آن دیگری را قدری بخوانی و آن یکی را اشعری بدعی و غیر سنی. خوب اصلا مگر وهابیت و ایدئولوژی دویست ساله اش چقدر می تواند اسلام و تمدن اسلامی را نمایندگی کند که این چنین همه مظاهر فرهنگی و فکری و تمدنی اسلام از معتزله و شیعه گرفته تا اشاعره و ماتریدیه و صوفیه را با انواعی از بدعت ها متهم می کند؟ نه آیا این شیوه رفتاری و این نوع تبلیغات مذهبی و انتشارات نفرت پراکننده به افراطی گری در دنیا دامن می زند و منافی صلح جهانی است؟ اگر پادشاهی سعودی در این ادعا صادق است که می خواهد به اعتدال برگردد باید بساط وهابیت را برچیند و به دویست سال قبل از این بازگردد.