من در چند نوشته که در کاتبان منتشر شد و البته چند شماره تکمیلی آن هنوز تحریر نهایی نیافته نشان دادم که کتابی که مروان راشد به عنوان تلخیص کون و فساد ارسطو منتشر کرده تألیف حسن بن موسی النوبختی نیست. مقاله ای هم به زبان انگلیسی در همین زمینه در آینده نزدیک منتشر خواهم کرد. مشکل اصلی و غیر حرفه ای کتاب مروان راشد این است که متنی را که مطلقاً در نسخه های خطی آن منسوب به نوبختی نیست و برای آن از اینجا و آنجا سعی کرده قرائنی پیدا کند که تألیف نوبختی است آشکارا به نام نوبختی منتشر کرده. این کار طبعاً کار غلطی است، چون بی جهت متنی به عنوان کتاب نوبختی در کتابخانه ها و فهرست ها و کاتالوگ ها وارد و معرفی می شود و از این پس همه ناچارند آن را به عنوان اثر منحول نوبختی مورد ارجاع قرار دهند، طبعاً این کار با شیوه ‌آکادمیک سازگار نیست. از آن خوشمزه تر اینکه وزارت ارشاد ایران این کتاب را سال گذشته به عنوان کتاب سال معرفی کرد. طبعاً دلخوش به اینکه کتابی از دانشمندی امامی احیاء شده. غافل از اینکه اولاً این کتاب از نوبختی نیست و ثانیاً چنانکه من در آن نوشته ها نشان دادم استدلالات آقای راشد برای اینکه این کتاب از نوبختی است درست نیست و ایراداتی جدی دارد و تازه قرائنی قوی خلاف آن وجود دارد. از آن خوشمزه تر این است که اگر این کتاب بخواهد به فارسی ترجمه شود محتملاً قسمت هایی از مؤخره آقای راشد زیر تیغ سانسور می رود و یا مترجم ناچار به ارائه توضیحاتی در پاورقی خواهد شد چرا که آقای راشد مطالبی درباره مسئله غیبت امام عصر (عج) در کتاب مطرح کرده اند که نه تنها با معتقد طائفه سازگار نیست بلکه به نظر من با مسلمات تاریخی و دستاوردهای آکادمیک در این زمینه هم سازگاری ندارد؛ به شرحی که مختصری از آن را در آن مقالات نوشتم. آقای راشد در تلاش برای اثبات اینکه این کتاب تألیف نوبختی است این استدلال را مطرح کرده که شیعیان با بحران غیبت امام دوازدهم ناچار شدند به فلسفه یونانی به عنوان جانشین و بدیلی برای منبع معرفت مراجعه کنند.

ظاهراً متصدیان انتخاب کتاب سال کتاب را به دقت نخوانده بودند.