با وجود آنکه درباره احوال رجال و دانشمندان زيدی، چندين کتاب مهم در اختيار است و برخی از آنها هم مانند مطلع البدور ابن ابي الرجال و بخشی از طبقات الزيديه تأليف ابراهيم بن القاسم الشهاري منتشر نيز شده و با وجود آنکه تعداد قابل توجهی از اجازات زيديان در اختيار است که تاکنون قسمتی از آنها نيز انتشار يافته است (بخشی از اجازات زيدي در پروژه ای که قسمتی از آن در مدت اقامت نويسنده اين سطور و همچنین اقامت زابينه اشميتکه به عنوان اعضای هيئت علمي مؤسسه مطالعات پيشرفته پرينستون در سال 2013 تا 2014 امکان پذیر شد در سه مجلد در دست تنظيم و انتشار است. در طی سالهای گذشته بخشی از اين کتاب در طی چند مقاله درتعدادی از ژورنالهای خارجی انتشار يافته است) و نيز با وجود ادبيات غنی "سيره" نويسی برای امامان زيدي که در آن عموماً از رجال و دانشمندان و نويسندگان زيدي ياد می شود (برای اين سابقه، نک: مقاله من در مجله معارف درباره سيره مسلّم اللحجي؛ نيز نک: مقاله حسن انصاری و زابينه اشميتکه درباره سيره المهدي احمد بن الحسين که در ژورنال نسخه های خطی اسلامی بريل منتشر شده است)؛ اما تعداد آثاری که درباره زيديان ايرانی در طی سده های حضور دولت و جامعه زيدي در ري و خراسان و شمال ايران سخن می رانند بسيار اندک است و اطلاعات ما در مجموع درباره اين جامعه چندان زياد نيست. اين دست اطلاعات را هم عمدتاً از طريق منابع زيدي يمنی که بخشی از آنها مستقيماً از ايران به يمن منتقل شده در اختيار داريم؛ چه از طريق خود نسخه های خطی و اطلاعات تاريخی که از اين طريق به دست می آيد و چه از طريق کتابهای رجالی و تاريخی و اجازات و مکاتبات و چه از طريق متنهای مذهبی که ناقل اسامی مراجع دينی و مذهبی زيديان هستند. بخشی از اين دست اطلاعات از طريق متنهايی که برای نخستين بار به وسيله پروفسور ويلفرد مادلونگ در کتاب اخبار ائمة الزيدية (در خصوص متنهای تاريخی زيديان شمال ايران) منتشر شد در اختيار قرار گرفت. نمونه های ديگر را می توان در دو متنی بازجست که شادروان استاد محمد تقی دانش پژوه به عنوان "دو مشيخه زيدی" منتشر کرد؛ و البته با خطاهای بسيار در بازخوانی متن ها. نويسنده اين سطور سالها پيش متنی ديگر را که از نوشته های بسيار ارزشمند زيديان شمال ايران است و بخشی از آن به معرفی آثار حسن بن علي ناصر کبير اطروش اختصاص يافته است و بخشی ديگر از آن اطلاعات بسيار مهم و دست اول و بی مانندی درباره طبقات دانشمندان زيدي شمال ايران ارائه می دهد و البته تنها از آن يک نسخه تاکنون شناسايي شده در اين سايت برای نخستين بار معرفی کرد با عنوان "مشيخه سوم زيدی". تصحیح اين متن را نويسنده اين سطور به همراه زابينه اشميتکه تماماً با تحليل دقيقی از متن و شناسایی نامها به انجام رسانده که همينک در يک کتابچه به زبان انگليسی در دست انتشار است. آنچه ما را در تصحيح دقيق اين متن که در آن نامها با تحريفات متعددی نقل شده؛ به ويژه اينکه بسياری از نامها را نامهای قديم گيلانی و مازندرانی که همينک جزء نامهای مهجور و تاريخی قلمداد می شود تشکيل می دهد ياری کرد آن بود که چندين متن مشابه ديگر نيز پس از آن به دست آمد که همه آنها مشابه اين مشيخه سوم نامنامه هايی زيدی از همان شمال ايران هستند و تاکنون ناشناخته باقی مانده بودند. برخی از اين نامنامه ها در حقيقت جزء منابع مشيخه سوم و برخی ديگر از شمار منابعی هستند که در اختيار ابن ابي الرجال و الشهاري بعداً در يمن قرار گرفته بودند اما آنها در انتقال نامهای ايرانی آن متنها در آثارشان به دليل نا آشنايی با نامهای ايرانی توفيقی نداشته اند. در کتابچه پيشگفته علاوه بر متن مشيخه سوم، چهار نمونه ديگر از اين دست متون را همراه با تحليل متنها به دست داده ايم. اين کتاب در آينده نزديک انتشار خواهد يافت.