نکته هایی کوتاه درباره اسلامشناسی در غرب (1)

هر کس مجموعه مقالات و يا دستنامه ای را ويرايش می کند متخصص موضوعات آن مجموعه ضرورتا نيست. تنها ويراستار مجموعه است. اگر تخصصی دارد بايد در مقالات و کتاب های تخصصی در موضوع مورد پژوهشش آن را ثابت کند. در غالب موارد می تواند؟ پرسش اين است.

نکته هایی کوتاه درباره اسلامشناسی در غرب(2)


هر کتاب و مقاله ای که در سنت های اسلامشناسی در غرب نوشته و منتشر می شود شايسته ترجمه به فارسی نيست. در بسياری از زمينه های اسلامشناسی و شيعه شناسی و ايرانشناسی آنچه در غرب منتشر می شود جز اينکه به زبان های اروپایی منتشر شده تازگی ديگری ندارد. در داخل در بسياری مواقع يا قبلا نوشته های بهتر در اين زمينه ها منتشر شده و يا دست کم تخصص های بهتری در اين زمينه ها داريم و به جای ترجمه بهتر است جوانان و محققين ما خود بنويسند به جای اينکه ترجمه کنند. صرف اينکه يک مقاله و يا کتاب به انگليسی است به معنی دقيق بودن و عالمانه بودن آن و يا معتبر بودنش در آکادمی غربی نيست. زمينه هایی وجود دارد که اصولا بيرون از افق ديد پژوهشگران ما در دهه های گذشته بوده؛ مثلا مطالعات باستان متأخر و يا مطالعات سنت های مسيحی سريانی و يا شماری از مطالعات قرآنی و سیره شناسی. برای مطالعه درباره فلسفه ملاصدرا و یا فلسفه های دوره های صفوی و قاجار ما چه نيازی به نوشته های غربی و يا به زبان های اروپایی داريم.؟ چه در آنها هست که در ايران تاکنون نوشته نشده و يا نتوان نوشت؟