در اواخر دهه شصت شمسی که نخستين بار متن يوميات ابن البنای حنبلي را که جورج مقدسی منتشر کرده خواندم من هم همچون او گمان می کردم اين يادداشت های روزانه به مثابه خاطرات شخصی، کهنترين نمونه در ادبيات و فرهنگ اسلامی و بلکه در کل تاريخ است؛ مدت ها قبل از آنکه اين پديده در اروپای رنسانس و عصر جديد و با ظهور فردگرایی و تجدد شايع شود. با اين وصف بعدا ديدم حتی اگر روزنامجه تأليف صاحب بن عباد را هم به دليل اينکه مجموعه مکاتبات شخصی او با وزير ابن العميد به شکل روزانه است و از آن تکه هایی در منابع نقل شده (و خوشبختانه يکی از دوستان فاضل ما نسخه ای کامل از آن را اخیرا پيدا کرده) به دليل ماهيت مکاتبه ای بودنش در نظر نگيريم مدت ها قبل از ابن البنای حنبلی اين شريف رضی، گردآورنده نهج البلاغه شريف بود که دفترچه يادداشت های شخصی و خاطرات روزانه ای داشته که در يادداشتی که قبلا در اين وبلاگ گذاشته ام معرفی شده.