افزودن نام استاد راهنما به مقاله علمی-پژوهشی دانشجو پديده ای است که دست کم در علوم انسانی به هيچ وجه برای من قابل فهم نيست. من البته اطلاع درستی ندارم؛ شايد در رشته هایی که پژوهش ها نتيجه تحقيقات جمعی همراه با استاد راهنماست؛ فی المثل پژوهش های لابراتوار محور اين امر قابل قبول و قابل دفاع باشد. اما در علوم انسانی واقعا اين کار چه دليلی دارد؟ تازه در مورد رساله های دکتری که استادان راهنما حقيقتا برای راهنمایی شاگردان تلاش شايسته و قابل ذکری می کنند نيز انتشار مقاله ای بر اساس آن رساله همراه با نام استاد راهنما در رشته های علوم انسانی مبرر نيست، چه رسد که متأسفانه گاهی دانشجويان شکايت می کنند که استادان کمک چندانی برای پژوهش ارائه نمی دهند. هر چه هست الزام دانشجو به درج نام استاد راهنما امری ناپسند است و در رشته های علوم انسانی بی معنا و در واقع عملی پوچ و لغوست. اجازه دهيد شاگردان با مسئوليت کامل خودشان مقاله پژوهشی بنويسند. پر کردن رزومه ها با اين عناوين چه ارزشی دارد؟ اگر علاقمند به انتشار مقاله مشترک با همکاران و شاگردان خود هستيد عملا و نه صرفا با دستی از دور در کار پژوهش و تدوين و تحرير مقاله مشارکت کنيد.