مدتی پيش فکر می کردم چطور می توان در اين هياهوی سياست زدگی و آشفته بازار تحريف از فرهنگ گفت و از اسلام فرهنگی و مدنی و تمدنی: سهم اسلام در شکوفایی تمدن ایرانی و پيوستگی و تداوم تاريخی آن و از سهم ايران و ايرانی گفت در تمدن اسلامی. بر اين باورم که تا اسلام هست ايران هست و تا ايران هست اسلام هم هست. ايران برای قرن ها نقطه محوری تمدن تاريخی اسلام بود؛ تمدنی که به حق بايد آن را تمدن "کتاب" ناميد. کتاب محوری ترين عنصر فرهنگی اين تمدن عظيم بشری است. فهرست ابن نديم مهمترين و صادق ترين آينه و گزارشگر تمدن اسلام از نقطه نظر فرهنگ مکتوب و کتاب است. محصول سده چهارم قمری بغداد است؛ قرنی که آن را تعدادی از اسلام شناسان قرن تشيع خوانده اند و عده ای ديگر آن را قرن رنسانس و "عصر النهضة". ابن النديم خود شيعی و بر مذهب امامی و با باورهای معتزلی بود. به همين دليل درسگفتارهایی را آغاز کرده ام بر اساس فهرست ابن نديم و بازخوانی آن. فهرست را می خوانم و توضيحاتی ارائه می دهم. اگر علاقه داريد آن را در کانال من دنبال کنيد.