از بهترين ايام عمر من در سی سال گذشته دوره ای بود که با مرکز نشر دانشگاهی همکاری می کردم و مقالاتی برای مجلات نشر دانش و معارف می نوشتم. اين همه البته به لطف دو استاد دانشمند ممکن بود: يکی دکتر نصرالله پورجوادی که همواره مشوق من بود در نوشتن مقالات و نهايت همکاری، لطف و خطاپوشی را داشت تا آن مقالات منتشر شود. دوم: استاد دانشمندم آقای دکتر حسين معصومی همدانی. تقريبا همه آنچه آن سال ها برای مرکز نشر نوشتم و به ويژه در نشر دانش منتشر می شد از زير نظر آقای معصومی می گذشت و ايشان از هيچ راهنمایی برای اصلاح مقالات دريغ نمی فرمودند. محضر هر دو استاد برای من غنيمتی بزرگ بود. معمولا هفته ای دو بار به مرکز نشر می رفتم و در وقت غذای نيم روز به ويژه فرصتی دست می داد که در خدمت استاد دکتر پورجوادی "گعده" ای علمی داشته باشيم. در بيشتر موارد استادم آقای دکتر معصومی همدانی هم تشريف می آوردند. همينجا بايد از جناب مشتاق نام ببرم که حقيقتا انتشار مجله نشر دانش به همت او بود که سال ها دوام آورد و با ويرايش و دقت نظرش با کمترين غلط منتشر می شد. مرکز نشر آن سال ها مجمع احباب و استادان بود. من با بسياری از رجال علم و ادب ايران از طريق مرکز نشر آشنا شدم. درباره ابعاد خدمات فرهنگی استاد دکتر پورجوادی هر چه گفته شود کم است. مرکز نشر سال های سال با همت او يکی از مهمترين مراکز تأليف، ترجمه، انتشار کتاب و چندين مجله به زبان های مختلف و همچنين فروش کتاب های خارجی بود. مرکز نشر زير نظر دکتر پورجوادی و با همکاری شخصيت هایی مانند دکتر حسين معصومی همدانی به اندازه يک وزارتخانه بزرگ کار می کرد و منشأ آثار فرهنگی بود. فرزندان اين سرزمين هيچگاه خدمات دکتر پورجوادی را در مرکز نشر فراموش نخواهند کرد. من شخصا از دکتر پورجوادی بسيار آموخته ام. تقريبا بيشتر آثار او را با دقت خوانده ام و اين اقبال را داشته ام که درباره برخی از آنها با او گفتگو کنم. دکتر پورجوادی هميشه لطف داشت و نسخه ای از آثار خود و حتی ديگر منشورات مرکز نشر را در اختيارم قرار می داد. از طريق او و همچنين مرحوم دکتر احمد تفضلی که متولی خريد کتاب های خارجی در مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی بود دسترسی به مطالعات غربی و متونی که در غرب تصحيح و منتشر می شد برای من و بسياری ديگر از افراد نسل من در آن سال ها ممکن می شد.

بزرگداشت دکتر پورجوادی بزرگداشت علم و ادب و ايران دوستی است.