سال گذشته هزارمين سالگرد مرگ ابو ريحان بيروني بود. ابو ريحان يک دانشمند عادی نيست. در کل تاريخ تمدن اسلامی همانند او بسيار کم داشته ايم. فقط می توان او را با ابن سينا و خواجه طوسي مقايسه کرد. ابو ريحان فرزند تمدن اسلامی و ايرانی است. عالمی است شيعی و زيدی مسلک (در اين باره در جای ديگر نوشته ام) و نوشته هايش راهنمای شيوه تحقيق علمی در جهان اسلام و سنت قدمایی ماست. مفاوضات او با ابن سينا خيلی ارزشمند است. هزارمين سالگرد مرگ او فرصتی است برای بازانديشی در ميراث او و تصحيح مجدد نوشته ها و آثارش. هنوز هم دير نشده می توان برای برگزاری چنين بزرگداشتی در سطح جهانی فکر کرد. خوب است استاد دکتر رسول جعفريان در اين زمينه پيشقدم شوند.