به عنوان کسی که قریب سی سال است کارم آموختن و نوشتن در حوزه های دین و تاریخ و فلسفه است و نسبت به نوشته ها و منشورات فارسی در این حوزه ها آگاهی نزديکی دارم بی گفتگو معتقدم که محصول چهار دهه اخير در اين حوزه ها نه تنها از لحاظ کمیت و بل از لحاظ کیفیت نسبت به گذشته رشد و بهبودی بسیار یافته است. معتقدم با وجود همه مشکلات اقتصادی و گرفتاری های متعدد در مقایسه با فضای خارج از ایران اما با این وصف آنچه در فضای داخل ايران در اين حوزه ها در چهار دهه گذشته منتشر شده از هر حيث بر نوشته ها و گفتارهای فارسی منتشر شده در خارج ايران برتری دارد. عمق تحليلی و پژوهش هایی در ترازی آکادميک و محققانه در میان محققان و دانشمندان داخل ایران از هر جهت بر نمونه های فارسی خارج ايران برتری دارد. گاهی که تحليل ها و گفتارهای شماری از مدعیان را در رسانه های فارسی زبان می بینم این فاصله را بیشتر حس می کنم. رسانه های فارسی زبان خارج کشور از فضای علمی و تحلیلی داخلی عقبند و وجود خیلی از تحلیل های غلط و داوری های نادرست در شماری از رسانه های فارسی زبان خارج کشور سببش اين است که خیلی اوقات عالمان خاموشند و برکنار...

با وجود همه ادعاهای روزافزون در خصوص ملی گرایی و ايران محوری در رسانه های فارسی زبان خارج از کشور به ويژه در سال های اخير و این ادعا که بعد از دهه بيست مطالعات ايرانشناسی در ايران مورد حمايت دولتی قرار داشت اما اگر کسی با تاريخ ادبيات و نشر در ايران هفتاد سال اخير آشنا باشد ترديد نمی کند که 1) در سه چهار دهه اخير چه از لحاظ کميت و يا کيفيت منشورات فارسی زبان داخل کشور در خصوص ايرانشناسی رشد قابل ملاحظه و غير قابل مقايسه ای با گذشته دارد؛ و 2) آنچه روشنفکران و دانشمندان و محققان داخلی در اين حوزه ها نوشته و منتشر کرده اند بسی بيشتر و با کيفيت تر از نمونه های فارسی زبان خارج از کشور بوده است. بيشتر مساهمتی که در حوزه مطالعات ايران شناسی در چند دهه اخير سامان گرفته محصول دانشمندان و محققان و عالمان داخل کشور است تا خارج کشور. کداميک از مدعيان پر صدای ايران محوری در سال های اخير و با بلندگوهای رسانه های فارسی زبان خارج از کشور را می شناسيد که مساهمتی جدی در اين زمينه داشته و یا مساهمتی به طور نمونه همپایه دائرة المعارف بزرگ اسلامی در زمينه مطالعات ايرانشناسی ارائه داده باشد؟