در قدیم قبل از این یکی دو قرن اخیر که در حوزه های علمیه نظام های معین تری برای تدریس کتاب های فقهی شکل گیرد کتاب های متنوع تری برای تدریس و تدرس در فقه شیعی در نظر گرفته می شد. یکی از شیوه های معمول خواندن یک متن فقهی بود با استاد از روی یک نسخه خطی و تصحیح همزمان متن و همچنین بحث و پرسش و جواب در حل مشکلات متن ها. گاهی حتی متن پر برگی مانند مختلف علامه مبنا قرار می گرفت.

من نمی دانم چطور کسی می تواند در فقه شیعه صاحب نظر شود اگر این سه متن را نخوانده باشد: یکی منتقی الجمان شیخ حسن صاحب معالم و دیگری مدارک الاحکام سید محمد عاملی و دست آخر حاشیه استبصار شیخ محمد سبط را.