گاهي نجاشي كسي را نام مي برد ، بدون اينكه روشن كند ، او صاحب كتابي بوده است و بنابراين روشن نيست به چه سبب او را در فهرست خود آورده است ، مانند اسماعيل بن ابي زياد السلمي كوفي كه از امام صادق روايت مي كرده است ( نجاشي ، ۲۷ / ۵۱ ) ؛ يا مانند اسماعيل بن زيد الطحان كوفي كه البته به او اسناد مي دهد ولي از كتاب ياد نمي كند ( نجاشي ، ۲۸/۵۴ ) يا اسماعيل بن عمر بن ابان الكلبي ( نجاشي ، ۲۸ / ۵۵ ) كه به او اسناد مي دهد ولي نامي از كتاب نمي آورد . يا الحسن بن قدامه الكناني الحنفي ، راوي از امام صادق ( نجاشي ، ۴۷ / ۹۸ ) يا الحسين بن عمر بن سلمان كه به او اسناد مي دهد ( نجاشي ، ۵۶ / ۱۲۸ ) يا مانند اسحاق بن عبدالله بن سعد بن مالك الاشعري ، قمي ، كه از امامان صادق و كاظم روايت مي كند . نجاشي به او اسناد مي دهد ولي روشن نمي كند كه آيا او كتابي داشته است یا خیر ( نجاشي ، ۷۳ / ۱۷۴ ) . در مورد احمد بن محمد ابو بشر السراج ( درست با همین تعبیر ) نجاشی سندی ارائه می دهد ولی نامی از كتاب یا نوادر نمی برد ، گرچه به احتمال قوی كتاب او النوادر بوده است ولی چون در میان ذكر نویسندگان چند كتاب النوادر بوده است ، دیگر نامی از النوادر او نبرده است ( نجاشی ، ۸۹ / ۲۱۹ ) . سبب اين کار را بعدا توضيح خواهم داد.