ما ایرانیان قدر بزرگان خود را نمی دانیم. از من می پرسید چرا؟ در پاسخ نمونه شادروان استاد محمد تقی دانش پژوه را شاهد می آورم. نوشته کوتاه او با عنوان "سرگذشت من" را بخوانید تا ببینید او چگونه آدمی بوده است و در علم و دانش چه تلاش هایی که نکرده. آدمی که مراتب علمی و اداری و دانشگاهی را بر طبق موازین، نه مانند آنچه در این سال ها می بینیم طی کرده، متن های اساسی را خوانده و عمیقا با فرهنگ و ادب و مذهب ایرانی آشناست. ده ها متن را تصحیح و بازخوانی کرده و چند ده هزار نسخه خطی را در لا به لای کتابخانه های ایران و جهان فهرست کرده و به ما شناسانده است. حیرت آور است فهرست مقالات و چاپ کرده هایش. بی تردید به اندازه چند سال وزارت ارشاد اسلامی مان کار کرده است. نمی دانم آیا خیابانی و مرکزی برای بزرگداشت نام او در ایران هست یا نه، اما نیک می دانم که در حق او و امثال او و در واقع در حق خودمان و فرهنگ مظلوممان جفا کرده ایم. ایران مظلوم است. فرهنگ ایرانی مظلوم است. آماج حملات دوست و بیگانه است. بیایم با پاسداشت نام بزرگانی که تمام وجود خود را برای حفظ این میراث و این فرهنگ و این تاریخ سپری کردند کاری بکنیم. به فرزندانمان در مدارس از همان سال های ابتدایی آموزش دهیم که دانش پژوه که بود و دانش پژوه ها چه کردند. فهرست مقالات او را بخوانید. این مرد چه کرده است و چه عشقی او را چنین وابسته به این مرز و بوم و فرهنگ عزیزش کرده است. "سرگذشت من " او باید بخشی از کتاب های درسی ما شود. دانش پژوه مرد. اما بیایم نسل او را با تربیت نسل جدیدی از میراثبانان فرهنگی مان به نسل های بعدی پيوند دهیم. تخصص را جدی بگیریم. همه چیز را سیاسی نکنیم. بدانیم که ایران با دانش پژوه ها و ایرج افشارها و مجتبی مینوی ها و عباس اقبال ها و سید حسن تقی زاده ها و محمد علی فروغی ها و محمد قزوینی هاست که قادر است تداوم فرهنگی و ملی خود را نشان دهد و حفظ کند و پاس بدارد. در رشته کتابشناسی و نسخه شناسی و آشنایی با میراث کهن ایرانی و اسلامی آدمی را به جامعیت و پشتکار و گستردگی کار و مایه دانش پژوه نمی شناسم. در این حدود شانزده سال که در اروپا و آمریکا زندگی کرده ام همه جا در کار تحقیق در نسخه های خطی و فرهنگ و مذهب و تاریخ و با همکاران دانشگاهی ام رد پای دانش پژوه را یافته ام، و اعجاب همکارانم را نسبت به آن بزرگ معاینه دیده ام.

بیاییم کاری کنیم در هیاهوی سیاست و اقتصاد و زندگی و گرفتاری های اجتماعی راهی که دانش پژوه ها برای ما هموار کردند فراموش نشود. اگر او و امثال او را فراموش کنیم آنگاه کارشناسانی خودخوانده در رسانه های رنگی آنچنانی برای حاضر و آینده فرهنگ و تمدن و اجتماع ما نسخه می پیچند، چنانکه افتد و دانی. میراثبان های خوبی برای تاریخ و ادبیات و آثار ملی و فرهنگی مان باشیم. به جوانان و نوجوانان به شیوه ای درست و ماندگار بیاموزیم که چه میراثی را امروز نمایندگی می کنند و ایران چرا اهمیت دارد و چرا میراث ایرانی و اسلامی و فرهنگ بزرگانش از فردوسی و ابن سینا و ابو ریحان و شیخ طوسی و خواجه گرفته تا سنایی و عطار و مولانا و سعدی و حافظ اهمیت دارد و باید همچنان محفوظ بماند. اخلاق و رفتار و فرهنگ ایرانی در آینه ادب این بزرگان بازتاب یافته و باید همه ما ایرانیان با همه گونه آداب و سلایق و افکار متفاوت اخلاق و رفتارمان را در پرتوی این فرهنگ و ادب قدیم و کهنسال، نو و تجدید کنیم.
بیاییم قدر فرهنگ ایرانی و قدر میراثبانان این فرهنگ را بدانیم.