مرحوم استاد دکتر سید ضیاء الدین عسکری فرزند مرحوم علامه سید مرتضی عسکری. ایشان از همکاران مرحوم آقای عسکری در تدوین آثار تحقیقی و تاریخی بود و خود نیز در تدوین آثار درسی در حوزه ادبیات عرب چندین کتاب منتشر کرد. رساله فوق لیسانس او در زمینه اعلام جغرافیایی فتوح البلدان بلاذری بود و در ادبیات عرب دکترا داشت (اگر اشتباه نکنم رساله دکتری او درباره مبانی ریشه شناسی زبان عربی و فقه اللغه بود). سال ها نیز در دانشگاه های مشهد و تهران تدریس می کرد. آن مرحوم تقریبا از بدو تأسیس مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی با آن مرکز معزز علمی همکاری داشت و مقالات بسیار خوبی هم تدوین کرد و به ویژه در ترجمه و ویرایش مجلدات عربی دائره المعارف سهم محوری داشت. من سال ۶۶ شمسی در مرکز زیر نظر آن مرحوم شیوه تشکیل پرونده علمی برای مداخل دائره المعارف را آموختم. آشنایی من با منابع در آن مرکز به واسطه تعلیم و آموزش آن مرحوم بود. علاوه بر ادبیات عرب و تاریخ مرحوم آقای دکتر عسکری در مباحث کلامی و اعتقادی و تفسیر قرآن تخصص عمیقی داشت. دقت نظر کم مانندی در صرف و نحو عربی داشت و در شعر عرب و به ویژه شواهد تخصص داشت. اما مهمتر از همه اینکه او به واقع انسانی شریف و متدین و معتقد به حق و حقیقت و با قلبی آرام و اخلاصی بی مانند و توکلی عمیق به پروردگارش بود. عاش سعیدا ومات سعیدا.