از خوشمزه ترین پدیده ها که ناشی از بی اطلاعی از تاریخ و ادبیات و دین است این است که عده ای تلاش می کنند فردوسی را شخصیتی مخالف دین و اعتقاد جلوه دهند و دائما او را نماد تقابل ايران و اسلام قلم می دهند. خوب. بی اطلاعی درد بدی است. درمانش هم خواندن است. فردوسی در همان آغاز شاهنامه مراتب ديانت و اعتقاد خود را به اسلام و تشيع نشان داده. مرحوم عباس زرياب خویی معتقد بود او بر مذهب اسماعيلی بوده و در ابيات مقدمه شاهنامه حکمت اسماعيلی را به نظم کشيده است. استاد مهدوی دامغانی او را شيعه امامی می داند. با اين وصف زيدی بودن او هم چندان بعيد نيست. هرچه هست فروسی حکيمی شيعی و معتقد به ديانت بود.