خوشبختانه در سال های اخیر نسل جدیدی از نسخه شناسان ایرانی تربیت شده اند. محققان فاضل و جوانی که با تلاش و کوشش عمدتا شخصی امیدها را برای حفظ و تداوم این سنت مبارک در میان محققان ایرانی زنده نگاه می دارند. این مایه مباهات و مسرت است. اگر طباطبایی ها و دانش پژوه ها و ایرج افشارها و مجتبی مینوی ها رفتند. امید است که شاگردان با واسطه و بی واسطه آنها همچنان مشعل نسخه شناسی و کتابشناسی و حفظ میراث پدری را روشن و محفوظ دارند. من در زندگی کاری و علمی خود بسیاری از فهرست های نسخه های خطی را دیده ام و خوانده ام و در بسیاری از کتابخانه های مهم ایران و منطقه و دنیا با فهرست نویسان و کتابشناسان و نسخه شناسان سر و کار داشته ام. در طی صد سال گذشته ما بهترین فهرست نویسان و کتابشناسان را در ایران داشته ایم و خوشبختانه فهرست ها و کتابشناسی هایی را تولید و متخصصانی را تربیت کرده ایم که در بسیاری موارد یا منحصر به فردند و یا از شمار بهترین ها هستند. الآن که این سطور را می نویسم خیلی از نام ها از خاطرم می گذرد. از محمد حسین حکیم و جواد بشری و ... تا باد چنین بادا...