فضاهای آکادمیک برای خود ملاکات و معیارهایی دارند. جامعه علمی در هر رشته ای اجازه هرگونه اظهار نظری را در حیطه مسائل علمی نمی دهد. اگر هم کسی در فضاهای آکادمیک بی سند و بی مبنا و خارج از عرف دانشگاهی و علمی سخنی بگوید و یا مطلبی منتشر کند جایگاه و اعتبار خود را به هیچ گرفته است. اما من نمی دانم با توجه به اهمیت رسانه در سیاست و اقتصاد و فرهنگ جهان امروز برخی رسانه ها چرا به هیچ ملاکی برای کارشناسی در این حوزه ها قائل نیستند. همینک شماری از رسانه ها و تلویزیون های فارسی زبان خارج کشور ظاهرا بدون هیچ گونه احساس مسئولیت حرفه ای تبدیل شده اند به تریبونی برای همه گونه حرف بی حساب و کتابی که تنها به آشفتگی فکری و عملی مخاطبان می انجامد، آن هم بر زبان گروهی کارشناس خودخوانده و در بسیاری موارد بی نشان. ملاک و معیار چیست و چرا باید در برابر چنین رفتاری غیر مسئولانه سکوت کرد و تاثیرات مخرب این چنین پدیده ای را برای جوامع مان گوشزد نکرد؟ آقایی را به عنوان کارشناس اقتصادی آورده اند که از همان آغاز سخنش هیچ نشانی از اظهار نظر تخصصی دیده نمی شود و آنچه می گوید در واقع به شماری توصیه های سیاسی زده و بل عقده گشایی های شخصی و حزبی و سیاه نمایی محدود می شود.

به عنوان یک دانشگاهی توصیه من اما به هموطنان عزیز این است که به این قبیل رسانه ها اعتماد نکنند و برای هر سخنی مدرک بخواهند. در این یک سال اخیر شایعات و دروغ و اتهام زنی در فضاهای مجازی زیاد شده و باید نگران ارزش های اخلاقی جامعه و بل بنیادهای ملی و هویتی جامعه مان بود که این چنین دستخوش هوس های شوم و خواب های آشفته شده است.