یکی از امور خیلی خوشمزه این روزها روایتی است که شماری از سلطنت طلب ها از تاریخ سلطنت در ایران و از تاریخ معاصر و از نسبت میان دین و سیاست در تاریخ ایران ارائه می دهند. گاهی که از نوشتن و خواندن خسته می شوم برخی برنامه های تلویزیون ها و سایت های خبری فارسی زبان را می شنوم و می بینم. خوب طبعا حرف و سخن بی پایه زیاد می شنویم اما اینکه با تاریخ و تاریخنگاری و تاریخ ایران شوخی کنی و بیننده را ناآگاه فرض کنی و آدم غیر متخصص را متخصص جلوه بدهی البته قابل قبول نیست. شاید این حضرات را تقصیری نیست. مشکل از سر کم کاری پژوهشگران تاریخ است که در این سال ها در عمومی کردن آگاهی درست تاریخی قصور داشته اند.