سابقه کتاب نويسی رجال دولتی با همکاری اصحاب و اطرافيان به خيلی قديم می رسد. مورد رشيد الدين فضل الله که خيلی مشهور است. در عصر ناصری هم که می دانيم اعتماد السلطنه سخاوتمندانه در بيشتر آنچه بدو منسوب است از همکاری دانشمندان بهره برده بود. در فهرست ابن النديم (۱/ ۹۰) هم اين گزارش امشب به چشمم خورد:

کتاب أبي الحسن علي بن عيسی بن داود الجراح الوزير في معاني القرآن وتفسيره ومشکله، أعانه علی عمله أبوبکر بن مجاهد وأبوالحسين الخرّاز (کذا: والصحيح: الخزّاز) النحوي.