در کانال های تلگرامی و سایت های مجازی و رسانه های اجتماعی دلبسته به معارف دینی در ایران چیزی که خیلی جلوه می کند اقبال کم نظیری است که در سال های اخیر نسبت به مطالب عرفانی و کلمات حکمی و پندنامه های بزرگان عرفان پیدا شده و انواع و اقسام ذکرها و چله نشینی ها بر زبان این بزرگان توصیه می شود. من در اینجا کاری به تحلیل این موضوع ندارم و آسیب شناسی هم نمی خواهم بکنم اما آنچه بیش از هر چیز در این میان نگران کننده است حجم وسیع دروغ و جعل و شایعات و اخباری است بی پایه که به عالمان و عارفان و به ویژه مرحوم آسید علی آقای قاضی و شاگردان ایشان و از جمله مرحوم آقای سید عبد الکریم کشمیری نسبت داده می شود. صدها کتاب هم تنها در فاصله همین چند سال اخیر نوشته شده و عده ای هم خود را به عنوان شاگردان و تربیت شدگان آن بزرگان جلوه می دهند. در مورد مرحوم آقای کشمیری من به دلیل نسبت خانوادگی خیلی نزدیک و ارتباط چند ساله ای که با او داشتم می توانم گواهی دهم که بسیاری از این مطالب که در اینگونه منابع غیر معتمد نقل می شود از اساس ساختگی و دروغ است و در بسیاری از موارد دیگر هم با تحریفات و اضافات و عدم دقت نقل می شود. مرحوم آقای کشمیری از علمای برجسته در فقه و اصول و فلسفه بود و سال ها هم مدرس سطوح عالیه و به ویژه کفایه در نجف بود. فلسفه را هم در نجف درس می داد و از جمله شرح منظومه را. آثار متعددی هم در فقه و اصول داشت و از جمله شرحی بر عروه و همچنین شرحی مفصل بر کفایه. تقریرات اساتیدش را هم نوشته بود. او سال ها با مرحوم محمد تقی جعفری نیز هم مباحثه بود. فصوص را به درس آموخته بود و عرفان محی الدین را خوب می شناخت. در دوره جوانی هم محضر مرحوم آقای قاضی را درک کرده بود و به او و تعالیمش دلبستگی داشت، کما اینکه با مرحوم مرتضی طالقانی و شماری دیگر از معاریف مکتب عرفانی نجف پیوند داشت و از محضر آ‌نان آموخته بود. از ویژگی های آن مرحوم این بود که بسیار کم سخن می گفت و بنابراین بسیاری از آنچه از آن مرحوم در این قبیل کانال های پر طرفدار تلگرامی نقل می شود بی هیچ گفتگو اثر جعل جاعلانی حرفه ای است که خود را در قالب شاگردان آن مرحوم جا می زنند.