شيخ الرئيس در شرح زندگینامه مشهور خود مطلبی درباره نماز دارد به این ترتیب: وكلما كنت أتحير في مسألة ولم أكن أظفر بالحد الأوسط في قياس ترددت إلى الجامع وصليت وابتهلت إلى مبدع الكل حتى فتح لي المنغلق وتيسر المتعسر وكنت أرجع بالليل إلى داري واضع السراج بين يدي واشتغل بالقراءة والكتابة.

حالا ديدم در يکی از صفحات مجازی نقل فارسی اين مطلب در کتاب های فارسی وزارت آموزش و پروش ایران را به باد تمسخر گرفته و از " بسط ایدئولوژی" و فلان و بهمان و دروغ بستن به ابن سينا شکایت کرده... و دست آخر اين حکايت به تعبيرش دروغ را کار متولیان همان "بسط ایدئولوژی" دانسته. به نظر شما شکايت بی اطلاعی و بی سوادی را بايد به کجا برد؟ کمی مطالعه روزانه بد نيست...