از بهترین و موجزترین و محققانه ترین بحث ها درباره موضوع تحریف قرآن و رد احادیثی که برخی محدثان شیعی به نقل از غلات و یا راویان غیر قابل وثوق نقل کرده اند (مانند سیاری که کتابش آکنده از احادیث غیر قابل اعتماد و یا غیر مرتبط با بحث زیادت و نقص در قرآن است) بحثی است که فقیه محقق مرحوم آیه الله آقای بروجردی در اصول خود مطرح کرده اند و آن را مرحوم آقای منتظری در تقریرات بیان کرده اند. در همان دو سه صفحه یکی از بهترین و محققانه ترین بحث ها درباره ریشه اندیشه تحریف مطرح شده: اینکه چگونه ایده جمع مصحف از سوی حضرت امیر (ع) به عنوان عذری برای عدم طرح خلافت حضرت در سقیفه از سوی شماری از اهل سنت مطرح شد و بعد شماری از شیعیان آن را دلیلی بر وجود مصحفی متفاوت با مصحف عثمانی قلمداد کردند. ده پانزده سال قبل این ایده را یکی از نویسندگان معاصر هم در مقاله ای درباره تحریف قرآن به بحث گذاشت. مرحوم آقای بروجردی شناخت عمیقی از میراث تاریخی و کلامی و فقهی داشت و در اینجا نکته مهمی را بر اساس همین شناخت مطرح کرده است. مرحوم آقای بروجردی همچنین این نکته را متذکر می شود که سبب نقل روایات درباره جمع قرآن در زمان ابوبکر و عثمان عمدتا توجه اهل سنت به تعظیم مشایخ و بدان نیت بوده است و غیر مستقیم این موضوع زمینه را برای طرح تحریف قرآن از سوی شماری از شیعیان فراهم کرده. گواهی آقای بروجردی درباره ضعف روایات تحریف گواهی مهمی است و به درستی بر غیر قابل اعتماد بودن روایات تحریف و از جمله کتاب سیاری تأکید می کند.