ملا احمد نراقی، فقیه برجسته و نویسنده کتاب ارزشمند عوائد الایام در بحث ولایت فقیه خود که بحثی علمی و قوی در این باره است انتقادی از برخی فقیهان معاصر خود می کند که در کار قضایند و مجالس مرافعات برقرار کرده اند اما از شایستگی لازم برخوردار نیستند. این نمونه جالبی است از انتقاد درونی در میان روحانیت شیعه در عصر قاجار: وكذا نرى كثيرا من غير المحتاطين من افاضل العصر وطلاب الزمان إذا وجدوا في انفسهم قوة الترجيح والاقتدار على التفريع يجلسون مجلس الحكومة و يتولون امور الرعية فيفتون لهم في مسائل الحلال والحرام ويحكمون باحكام لم يثبت لهم وجوب القبول عنهم كثبوت الهلال ونحوه ويجلسون مجلس القضاء والمرافعات ويجرون الحدود والتعزيرات ويتصرفون باموال اليتامى والمجانين والسفهاء والغياب ويتولون انكحتهم ويعزلون الاوصياء وينصبون القوام ويقسمون الاخماس ويتصرفون بمال المجهول مالكه ويوجرون الاوقاف العامة الى غير ذلك من لوازم الرياسة الكبرى وتريهم ليس بيدهم فيما يفعلون دليل ولم يهتدوا في اعمالهم الى سبيل بل اكتفوا بما راوا وسمعوا من العلماء الاطياب فيفعلون تقليدا بلا اطلاع لهم على محط فتاويهم فيهلكون ويهلكون اذن الله لهم ام على الله يفترون
پنجشنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۷ ساعت ۹:۱۸
نمایش ایمیل به مخاطبین
نمایش نظر در سایت
۲) از انتشار نظراتی که فاقد محتوا بوده و صرفا انعکاس واکنشهای احساسی باشد جلوگیری خواهد شد .
۳) لطفا جهت بوجود نیامدن مسائل حقوقی از نوشتن نام مسئولین و شخصیت ها تحت هر شرایطی خودداری نمائید .
۴) لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید .