یکی از مشکلات بحث های رجالی در سال های اخیر آمیخته شدن نظریات مستند با استحسانات و گمانه زنی ها و مطالب ذوقی است. این شیوه به استحکام علمی این بحث ها ضربه می زند. بحث های رجالی می تواند با دو انگیزه مختلف بحث شود: یکی برای بحث توثیقات و تضعیفات در راستای ارزیابی احادیث فقهی. این البته اهل خود را می طلبد و قرن هاست محل اهتمام بزرگان طائفه است. انگیزه و هدف دوم که من به آن دلبسته ام و به همین دلیل بحث های رجالی را دنبال می کنم انگیزه و هدف تاریخی است برای تدوین تاریخ حدیث شیعه امامیه و از رهگذر آن بحث درباره تحول تفکر و فقه و عقاید شیعی، دست کم آنچه در چند قرن نخستین انعکاسش در حدیث قابل پیگیری است. شیوه بحث های استحسانی و ذوقی و مطالبی که در همان قدم اول با صد نمونه قابل نقض است دست کم تا آنجا که من می فهمم به این هدف دوم ضربه می زند و علمی بودن این شاخه از علوم را زیر سؤال می برد. فلیتأمل المتأملون....