برخی از نويسندگان در حوزه مطالعات شيعه شناسی ادعا کرده اند که نظريه تأويل قرآن در شيعه بدين دليل ظهور کرد که آنان باور به تحريف قرآن داشتند. بنابر اين ديدگاه شيعيان چون ديدند قرآن تحريف شده به تأويل روی آوردند چون به دليل تحريف قرآن فهم آيات ديگر ممکن نبود و بايد آيات قرآن را تأويل کرد تا مقصود و مفهوم آنان روشن شود. فارغ از اينکه بر اين ادعاها هيچ دليلی متقن وجود ندارد بايد گفت اتفاقا نظريه تأويل به اين دليل مطرح شد تا آنچه در قرآن بدان تصريح نشده با تأويل و ارائه معانی باطنی مورد توجه و تأکيد قرار گيرد. اگر شيعيان معتقد به تحريف قرآن بودند چرا می بايست به نظريه تأويل پناه می بردند؟ کافی بود همه آنچه را که می خواستند قرآن در مقام تأويل بگويد تحت عنوان آيات حذف شده از قرآن مطرح کنند بی آنکه سراغ تأويلات بروند.


نظريه پردازی خوب است به شرط اينکه سخن آدم پايه و اساسی داشته باشد....