ابو الفضل يحيى بن الداعي الصغير، که درباره او منابع تعبيری چون "وكان عظيم القدر والمحل بآمل وطبرستان" کرده اند و از سده چهارم قمری است کتابی بزرگ در امامت دارد و در آن روايات مختلف را همراه با بحث و نظر مطرح می کند. از اين کتاب نسخه ناقصی پر برگ باقی مانده که شايسته تصحيح است. در يادداشتی در کاتبان درباره آن خواهم نوشت؛ ان شاء الله. او از شاگردان محدثانی مانند ابن عدي، صاحب الکامل و همچنين ابوبکر اسماعيلی جرجانی بوده است. اين کتاب از کهنترين کتاب هایی است در امامت شيعی که در اختيار ماست. نويسنده کم و بيش متعلق به يک نسل قبل از ابو طالب هاروني، نويسنده الدعامة في الامامة است.