اين آخر نسخه منسوب به ابن طاووس در کتابخانه لايدن است. وستنفلد و شماری ديگر از محققان روی اين نسخه کار کرده اند. اين نسخه ربطی به ابن طاووس ندارد و از نام او فقط استفاده شده و کمی هم از متن لهوف او. بايد يک تحقيق جامع صورت گيرد و تمامی اين نسخه های منسوب به ابومخنف مورد مقايسه قرار گيرد و تمايزها بررسی شود. آنچه مسلم است قسمتی از آنچه در اين نسخه ها آمده قديمی است و در همان سنت مقاتل نویسی کهن بايد آنها را قرار داد. منتهی متن اين مقتل دچار دگرديسی هایی شده و حتی در سده دهم در نسخه ای از آن که در بالا می بينيد به ابن طاووس نسبت داده شده. بنابراين از مقتل ابو مخنف به روايت عمر بن سعد و ابن الکلبي تا آنچه بعدها به عنوان مقتل او (چه با انتساب مستقيم به او چه با انتساب به ابن طاووس، مانند نسخه لايدن موجود است) فاصله زيادی راه پيموده شده و ما شاهد دگرديسی های زيادی هستيم. طبيعت ادبيات مقتل نگاری هم چنين اقتضایی داشته. آنچه به هرحال اصيل است همان نقل های منابع کهن است که در کتاب تاريخ طبري عمدتا نقل شده و در "وقعة الطف" آقای يوسفی غروی گردآمده. آنچه قديم تر با عنوان مقتل ابو مخنف چاپ شده از او نیست.

اين هم برگی در آغاز کتاب است که نام ابن طاووس در آن به عنوان جامع متن ديده می شود. نسخه های مختلف منسوب به ابو مخنف را سزگين در کتابش ياد کرده (برای خود ابو مخنف و روايات او تحقيق اورسولا سزگين بسيار خوب است و بايد به فارسی ترجمه شود). الآن شمار نسخه های شناسایی شده از مقتل منسوب به ابو مخنف بيشتر از آنی است که سزگين ياد کرده. تبارشناسی دقيق همه اين نسخه ها می تواند ما را برای شناسایی ريشه اصلی اين متن ياری کند. اين مقتل منسوب نمونه قابل توجهی است برای نشان دادن اهميت دانش تبارشناسی نسخه ها از يک سو و همچنين توجه دادن به دگرديسی متن ها در گذر زمان. برای اين کار به نقل هایی که از اين مقتل منسوب در منابع متأخر هم آمده بايد توجه شود.