يکی از خوانندگان اين کانال از من درباره تفاوت اين دو پرسيد و به همين سبب اينجا چند سطری درباره آن توضيح داده می شود: مؤسسه مطالعات پيشرفته پرینستون کاملاً مستقل از دانشگاه پرینستون است و چهار مدرسه دارد با عناوین ریاضی، علوم طبیعی، تاریخ و همچنین مدرسه علوم اجتماعی. این مؤسسه از مهمترین و شناخته شده ترين مؤسسات علمی و دانشگاهی آمریکاست و اعتبار آکادميک آن چنانکه جای گفتگو ندارد از بسیاری از دانشگاه های مهم دنیا یک سر و گردن بالاتر است. شهرت اصلی و تاريخی اين مؤسسه که امسال نودمين سالگرد تأسيس آن است عمدتا به حضور آلبرت اینشتین (به مدت حدود بيست و سه سال و تا زمان مرگش) و شماری ديگر از مهمترين فيزيکدانان و رياضی دانان سده گذشته ميلادی در اين مؤسسه باز می گردد. برخلاف دانشگاه ها در هر رشته در اين مؤسسه تنها يک استاد تمام دائم مشغول به کار است و مابقی استادان به طور موقت از دانشگاه های دیگر سالانه اپلای می کنند و معمولاً برای شش ماه تا یک سال درسی (حداکثر ده ماه) اینجا می آیند. من هفت سالی به عنوان عضو دراز مدت اما غیر دائم هیئت علمی اینجا کار می کردم و از سپتامبر امسال (سال 2020) به عنوان Visiting Professor مشغول به کارم. در ساليان گذشته دو ترم هم در دانشگاه پرینستون در دپارتمان مطالعات خاور نزدیک به عنوان استاد ميهمان با رتبه پروفسور درس داده ام (در نوشته هایی فارسی که از من در سايت ها بازنشر می شود دانشگاه و مؤسسه را با هم اشتباه می گيرند. اين خطای شايعی است).

در مؤسسه، تمرکز بر پژوهش است نه تدریس و درس؛ گرچه درس ها و سمینارهای متعددی در آن برگزار می شود. خود من در طول هفت هشت سال گذشته جلسات تدريس در اصول فقه و کلام و تاريخ زياد داشته ام؛ به ويژه برای دانشجويان دکتری دانشگاه های ديگر. در بخش مطالعات اسلامی معمولاً چهارشنبه ها سمینارهای درون گروهی داریم که شرکت در آن برای دیگران هم آزاد است و در آنها هر یک از ما و یا میهمانان از جاهای دیگر درباره موضوعی به ویژه موضوعاتی که در چارچوب پروژه های پیشنهادی ما برای حضور در مؤسسه است صحبت می کنیم و پس از‌ آن باید درباره اش با یکدیگر بحث و گفتگو کنیم. عمدتاً هم محور بحث ها متن یا سندی است. یک روز در هفته هم سمینارهای عمومی مدرسه تاریخ برگزار می شود که آن زمینه ای است برای ‌آشنایی با موضوعات پژوهشی بخش های دیگر مدرسه تاریخ. چیز بسیار مفیدی است برای اینکه عملاً آدم با موضوعاتی آشنا می شود که زمینه اصلی مطالعه او نیست. چند سال پیش قبل از اینکه من اینجا بیایم یک سال آقای دکتر شفیعی کدکنی اینجا به عنوان عضو هیئت علمی تشریف داشتند. از امتیازات پرینستون یکی حضور اساتید برجسته ای است که از سرتاسر دنیا برای پژوهش یا تدریس و یا سخنرانی به دانشگاه و مؤسسه می آیند و خوب معمولاً زمینه ای برای گفتگو و ‌آشنایی فراهم می شود و یکی هم کتابخانه فایرستون در دانشگاه پرینستون است که از بهترین کتابخانه های دنیاست و در آن همه جور کتاب و مجله ای را می شود پیدا کرد. دانشگاه چندین کتابخانه دارد که فایرستون تنها یکی از آنهاست. خود مؤسسه هم کتابخانه های متعدد دارد و کتابخانه تاریخ آن از بهترین کتابخانه ها در سطح خود در دنیاست. امروزه دسترسی ها به مجلات و کتاب ها خیلی ساده تر شده اما در گذشته این کتابخانه ها در پیشرفت علمی دانشگاه ها خیلی مؤثر بوده اند.