این روزها به مناسبت کاری که روی مفهوم کلی طبیعی می کنم به مقاله ای بازگشته ام که تفصیلا درباره کتاب المثل العقلیه الافلاطونیه نوشته ام و هنوز تکمیل نشده. این مقاله در واقع شرحی است مختصر بر این کتاب. اینجا اشاراتی به اهمیت این کتاب کرده ام


http://ansari.kateban.com/post/2571

👆اين رساله از جهات مختلف بسیار با اهمیت است و متأسفانه به دليل شیوه غلط انتشار آن از سوی عبد الرحمان بدوی چندان مورد اقبال قرار نگرفته است. اين رساله حتماً می بايست با توجه و نگاه در نسخه های تازه کتاب مجدداً تصحيح و به شکل پاکیزه ای منتشر شود. در اين رساله نويسنده موضع دقيق خود را روشن نمی کند اما به استدلالات طرفین معتقد و منکر در مسئله مثل افلاطونی توجه نشان می دهد و به ایرادات طرفین در مورد هر برهان و استدلالی که اقامه شده می پردازد و جوابهای طرف مقابل را نقل می کند. فارغ از بحث در کلی طبیعی و مسئله مثل افلاطونی که در اين رساله بسیار عالی مورد بحث قرار گرفته نويسنده آن را زمینه بحث مهمتری قرار داده که در حقیقت با اقوال شارحان ابن عربی مرتبط است. او در این رساله بحث از مسئله مثل افلاطونی را در ارتباط با مسئله اثبات حقیت و عینيّت وجود مطلق مورد بحث قرار داده و استدلال کسانی از شارحان ابن عربی را مطرح کرده است که از این مسئله در جهت اثبات تعین خارجی وجود اطلاقی / وجود مطلق و در واقع طبیعی وجود استفاده کرده اند. در واقع نویسنده از بحث مثل افلاطونی بهره برده تا از آن در بحث از طبیعت لا بشرط و مطلق وجود بحث کند. چنانکه می دانیم این مسئله از قدیم نزد شماری از شارحان ابن عربی مطرح بوده و به بحث گذاشته شده بوده است. البته این مسئله که در آثار قیصری و محمد بن حمزه فناری و برخی دیگر با دقت ورزیهایی مورد بحث قرار گرفته مورد مناقشه برخی شارحان ابن عربی هم قرار داشته و درباره نسبت حقیقت وجود از یک سو با وجود مطلق در مقام طبیعت لا بشرط وجود بحث کرده اند که تفصيل آن مباحث البته جايش اینجا نيست؛ از جمله بحث از نسبت حقيقت وجود به عنوان مقام ذات و وجود مطلق در مقام فعل که مورد اختلاف میان آنان است. در مکتب تهران بعدها این بحثها به مناسبت بحثهایی که در حول و حوش شرح قیصری و مقدمات آن و تمهید القواعد مطرح بود جانی تازه گرفت و اظهار نظرهای متفاوتی در اين ميان مطرح شد و از آن جمله بحثی از سوی حکيم جلوه مورد توجه قرار گرفت در حواشی خود بر مقدمه قیصری بر شرح فصوص.