نسخه ۴۹۲۰ کتابخانه مرکزی دانشگاه که در اصل متعلق به کتابخانه مرحوم اصغر آقای مهدوی بود متن مهمی است به زبان فارسی کهن که تا آنجا که من اطلاع دارم تاکنون منتشر نشده. سال ها پيش عکسی از اين نسخه را از دوست دانشمندم جناب آقای دکتر بشری درخواست کردم که ايشان به لطف برای من تهيه فرمودند. آنچه در فهرست دانشگاه درباره اين نسخه نوشته شده اين است:

نسخ سده ۱۰ ، عنوان و نشان شنگرف ، عنوان مطالب در هامش ، بخشيده آقاي دكتر اصغر مهدوي به دانشگاه
مقتل بفارسي كهن بسيار شيوا و روايتهاي آن از ابي مخنف لوط بن يحيي ازدي است و در برخي جاها آمده " خداوندان اخبار روايت كند " و " راويان اخبار روايت كرده اند" و " چنين آورده اند راويان اخبار و ناقلان آثار " شعرهاي عربي دارد و شعرهاي فارسي آن با عنوان " پارسي " است . نظم و نثر عربي در آن بسيار شيوا و رسا ترجمه شده است .
نسخه ما آشفته و پس و پيش شده و از آغاز و انجام افتاده و اين عنوانها در آن ديده ميشود:
۱- قصه مسلم عقيل .
۲- داستان فرزندان مسلم عقيل محمد و ابراهيم .
۳- المقتل الاعظم للحسين بن علي بن ابي طالب و اولاده و اخوانه و اصحابه .
۴- فضيلت و معجزه و وفات فاطمه ع .
۵- مولد فاطمه ع .
۶- تزويج فاطمه ع .
۷- مجلس اندر وفات فاطمه ع .
۸- اما بعد از وفات رسول ص .
۹- المجلس الرابع .
۱۰- المجلس الخامس .
۱۱- المجلس الاخر من اخبار الحسن بن علي ع الي آخر وفاته ص .
۱۲- المجلس الرابع من الاخبار بعد وفات الحسن بن علي ع .

اين بود آنچه در فهرست دانشگاه آمده.

آنچه من می افزايم اين است که در يک جای نسخه روايتی هست که عينا در کفاية الأثر (ص ۷۱) موجود است و با همان سند کفاية الأثر نقل شده. من احتمال قوی می دهم که نويسنده کتاب ما از راويان نويسنده کفاية الأثر است و بايد مقصود ابو البرکات الجوري، اديب معروف امامی مذهب نيشابوری باشد که از شاگردان و راويان شيخ صدوق و خزاز قمي و همچنين از دوستان ابو الفضل بيهقی بود (ذکر آن در تاريخ بيهق ابن فندق آمده). شرح حال او در منابع متعددی آمده و از جمله در يتيمة الدهر و تتمة اليتيمة تأليف ثعالبي.

أَبُو البركات عَليّ بن الْحُسَيْن الْعلوِي. يزين تالد أَصله بطارف فَضله ويحلي طَهَارَة نسبه ببراعة أدبه وَيرجع من حسن الْمُرُوءَة وكرم الشيمة وعفة الطعمة إِلَى مَا تتواتر بِهِ أخباره وَتشهد عَلَيْهِ آثاره وَيَقُول شعرًا صادرا عَن طبع شرِيف وفكر لطيف (يتيمه، ۴/ ۴۷۱).
و نيز: السَّيِّد أَبُو البركات عَليّ بن الْحُسَيْن الْعلوِي. قد تتوج كتاب الْيَتِيمَة بِذكرِهِ وصبابة من شَعْرَة وَلَا غنية بِهَذَا الْكتاب عَن غرر لَهُ من نكت دهره وَمَا أَقُول فِي بَقِيَّة الشّرف وبحر الْأَدَب وربيع الْكَرم وغرة نيسابور وَشَيخ العلوية وحسنة الحسينية وإمام الشِّيعَة بهَا وَمن لَهُ صدر تضيق عَنهُ الدهناء وتفزع إِلَيْهِ الدهماء (۵/ ۱۸۱).

به هرحال متن اين مقتل شايسته است تصحيح و منتشر شود.