من کاری به فعالان سياسی ندارم. می دانم که خيلی ها در فضای مجازی فعاليت رسانه ای حرفه ای را با عقايد و باورهای سياسی و يا حتی انگيزه های شخصی و يا گروهی شان خلط می کنند. جذب مخاطب هم کار خيلی مشکلی نيست. کافی است اندکی از منطق علمی هر بحثی فاصله بگيريد و با احساسات و "جو" های ساختگی زمانه همراه شويد. به درست و غلط اين کار الآن کاری ندارم. اما نيک می دانم که فضای آکادميک نبايد خود را آلوده به اين اخلاق ها کند. جريانات رسانه ای می آيند و می روند اما وظيفه آدم دانشگاهی و اهل علم اين است که پايبند به اصول و مبانی کار آکادميک و دانشگاهی خود باشد. اگر ديديد يک دانشگاهی در احکام و داوری های سياسی و اجتماعی اش سطحی و شتابزده و سياسی زده عمل می کند و می نويسد به کارهای آکادميک او هم به نظرم بايد شک کرد و با احتياط آنها را خواند و باور کرد. فرهنگ چند هزار ساله کشورمان تا اندازه بسيار زيادی مرهون تلاش ها و مساهمت ها و ميراث عالمان اين سرزمين است. در همين صد سال اخير فرهنگ و ميراث ادبی و علمی و ملی ما را چه کسانی حفظ کردند؟ اگر علامه قزوينی ها و عباس اقبال ها و فروزانفر ها و جلال همایی ها و مجتبی مينوی ها و زرياب ها و فرزان ها و عصار ها و زرينکوب ها و غيره و غيره می خواستند تسليم "جو زمانه" ها شوند و رسالت علمی و آکادميک خود را فراموش کنند آيا ما امروز چيزی از ادبيات و فرهنگ و ميراثمان را می شناختيم؟ زبان و فرهنگ و ادبيات ما را چه کسانی حفظ کردند؟

سخن من اینجا به ويژه با جوانترهاست: دوره جوانی دوره شور و احساسات است. می دانم که بسياری از دغدغه های سياسی و اجتماعی شما را شايد محققان و دانشگاهيان و عالمان و ميراث پژوهان ما در سنت های مختلف علمی همانند و همسان و هم وزن فعالان رسانه ای نمايندگی نکنند و بدين ترتيب توقعات شما را آنطور که فکر می کنيد برآورده نسازند. اما بايد ملاک داوری شما نسبت به آنچه می خوانيد و می شنويد اين باشد که چه چيزی با آنچه دستاورد بزرگان تاريخ فرهنگ اين کشور است هماهنگ است و يا دست کم برخلاف آن نيست. جریانات رسانه ای می آيند و می روند. عده ای هم در اين ميان از آب های آلوده ماهی های خود را بر می گيرند. مراقب باشيم داوری هایمان نسبت به کشور، فرهنگ، تاريخ، مليت، دين و مذهب، زبان، همبستگی های اجتماعی تاريخی مان تحت الشعاع هياهوهای رسانه ای و سياسی و جريان سازی های زودگذر و متأسفانه در بسياری اوقات قلابی قرار نگيرد. ملاک را روشن کنيم: ببينيم هر کس چيزی می گويد و يا جريانی را نمايندگی می کند که با ثوابت فرهنگی و با تاريخ و هويت تاريخی و اجتماعی مان و آنچه حاصل تلاش های فردوسی ها، ابن سينا ها، ابو سعيد ابوالخير ها، شيخ طوسی ها، خيام ها، عطار ها ، مولانا ها، خواجه نصير ها، سعدی ها، ملاصدرا ها، آخوند خراسانی ها، نائينی ها، علامه قزوينی ها و فروزانفر ها در ساختن فرهنگ اين مرز و بوم است در تعارض است با آن همدلی نشان ندهيم و با آن دست کم با ترديد و احتياط و نقادی سخت برخورد کنيم. کشورمان و فرهنگ و هويت ملی اش امانتی است در دستان ما. میراث چند هزار ساله ماست... حافظ آن باشيم..