کليپی از دانشمند محترم جناب آقای دکتر سروش به تازگی شنيدم که در آنجا نقل يکی از اهالی منبر و وعظ در خصوص اينکه بنابر روايات بيشتر کسانی که ۳۱۳ تن (به عدد اصحاب بدر؛ بنابر روايات) اصحاب را در هنگام ظهور امام غائب (عج) تشکيل می دهند ايرانی اند را ساخته و پرداخته ذهن آن واعظ و اهل منبر دانسته اند. از قدرت حافظه آقای سروش بعيد بود چنين اظهاری کنند؛ مگر اينکه تاکنون چندان فرصت نیافته اند با کتاب شريف بحار الأنوار مرحوم علامه مجلسی آشنایی قابل اعتنایی حاصل کنند. چندين روايت در اين زمينه در منابع روايی نقل شده و فارغ از صحت و يا اصالت آنها به هر حال اين مطلب به رواياتی کهنسال می رسد و حاصل ذهن واعظی معاصر نيست. در کتاب هایی مانند دلائل الامامة (ص ۵۵۴ به بعد) در سنت اماميه و همچنین منابعی در فتن و ملاحم از نويسندگان سنی مذهب سده های نخستين که ابن طاووس در التشريف بالمنن نقل کرده نه تنها اين مطلب آمده حتی تصريح شده به تعداد اشخاص از هر شهر (که بسياری از آنها شهرهایی در گستره ايران تاريخی اند) و بلکه حتی به نام آنها و نسبشان و پيوندهای خانوادگی آنان اشاره شده (نک: التشريف بالمنن في التعريف بالفتن؛ ص۲۸۸ به بعد: الباب ۷۹ فيما ذكره أبو صالح السليلي في كتاب الفتن من عدد رجال المهدي عليه السلام بذكر بلادهم. فقال: حدّثنا الحسن بن علي المالكي، قال: حدّثنا أبو النضر عن ابن حميد الرافعي، قال: حدّثنا محمد بن الهيثم البصري، قال: حدّثنا سليمان بن عثمان النخعي، قال: حدّثنا سعيد بن طارق عن سلمة بن أنس عن الأصبغ بن نباتة، قال: خطب أمير المؤمنين علي عليه السلام خطبة، فذكر المهدي و خروج من يخرج معه و أسماءهم، فقال ...). خطبه های منسوبی به حضرت امير (ع) در اين زمينه در منابع امامی و نصيری و در نسخه های خطی کهنسال نقل شده که جای ترديدی در وجود چنين رواياتی باقی نمی گذارد. ممکن است کسی در اصالت اين روايات و سند آنها ترديد کند اما اينکه اصل وجود چنين مطلبی را تنها ساخته و پرداخته ای جديد بدانيم به واقع جای شگفتی دارد؛ ولله الحمد أولا و آخرا.