من به تاریخ يكشنبه ۱۹ تير ۱۳۹۰ یادداشتی در کاتبان منتشر کردم درباره یک نسخه ای از امالی شریف مرتضی که چند ماه قبلتر از آن در کتابخانه سلیمانیه و در ضمن نسخه های راغب پاشا دیده بودم. آدرس این یادداشت این است:
http://ansari.kateban.com/post/1779

چندی پیش که داشتم مقاله فهرست نسخه های خطی شریف مرتضی که همین چند ماه اخیر در مجله کتاب شیعه به وسیله آقای حیدر البیاتی (ظاهرا از عراق) منتشر شده را خیلی سریع تورق می کردم چند اشتباه در فهم مطالب و استنباط خلاف واقع نسبت به نوشته های خودم در آن دیدم که همان زمان نمی دانم چند ماه پیش بود در همینجا یادداشتی کوتاه منتشر کردم و آن اشکالات را متذکر شدم. یک مورد از قلم افتاد که مربوط بود به همین نسخه امالی که در بالا از آن یاد کردم. آقای البیاتی که گویا مطلب فارسی من را به درستی متوجه نشده ضمن یادکرد از این نسخه در پاورقی مقاله متذکر شده اند که من در این یادداشت مدعی کشف این نسخه بوده ام. اگر یادداشت من را بخوانید من چنین ادعایی نکرده ام. پیدا کردن چنین نسخه ای را کشف نمی نامند (این نسخه در کامپیوترهای کتابخانه سلیمانیه به سادگی قابل دسترسی و ردیابی است). بعد اظهار فرموده اند که این نسخه را قبلا مرحوم آقای طباطبایی یاد کرده اند. و برای ارجاع به منبع به یادداشتی خطی در حاشیه صفحه اول مجلد چاپی کتاب امالی شریف مرتضی موجود در کتابخانه محقق طباطبایی در قم اشاره کرده اند که بنابر نقل آقای البیاتی مرحوم آقای طباطبایی در آن یادداشت به وجود این نسخه اشاره کرده اند. بدین ترتیب آقای البیاتی اظهار کرده اند که این مطلب کشف من نیست و بلکه قبل از من این نسخه معرفی شده بود. این سخن تلویحا به این معناست که این مطلب را من از این منبع برداشته و به نام خود تمام کرده ام. آقای البیاتی انصاف را رعایت نکرده اند. ایشان حتما این مقدار علم کلام خوانده اند که جز اهلش علم غیب را خداوند به کسی عنایت نکرده. من از کجا باید از وجود چنین یادداشتی شخصی بر روی مجلد کتابی در کتابخانه ای در قم مطلع باشم و اگر این یادداشت را همان حدود بیست و اندی سال قبل که به آن کتابخانه معزز آمد و شدی داشتم دیده بودم چرا همان زمان این کشف عظیم علمی (؟) را رسانه ای نکرده ام؟ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ