من با توجه به شناختی که از کسانی مانند حاجی نوری و شیخ احسایی دارم تردید دارم اگر آنها در عصر ما بودند و امکان دسترسی به کتاب ها و مأثورات نصیریه را پیدا می کردند آن منابع را در شمار منابع قابل اعتماد حدیثی و یا منبع الهام و تفکر در باب معارف الهیه و نبویه قرار نمی دادند. اما زمان عوض شده است و به تدریج رویکرد تاریخی در میان دانش آموختگان علوم دینی دارد تقویت می شود و عمق می گیرد. البته در گذشته ها همواره آگاهانی بوده اند که با چشمانی باز و درایتی مسئولانه از میراث طائفه حراست می کرده اند. ابن غضائری متن های محل گفتگوی غالیانه را دیده بود و داوری های او درباره رجال غلات شیعی کاملاً با آنچه ما امروز در ادبیات کهنسال نصیری می بینیم هماهنگ است. چند نمونه را که برای پروژه ادبیات حدیثی نصیریه نوشته ام همین چند روز اینجا، دست کم خلاصه هایش را، می گذارم...